Van ontmoeting naar vriendschap
Ik ontmoette haar op een boerderij in Zweden, Värmland om precies te zijn. Een Duitse jonge vrouw met het gezicht van een engel en de drive van een strijder. We werkten samen, maakten samen het eten klaar voor de boer en de groep vrijwilligers, sliepen op dezelfde kamer en raakten bevriend.
Na een omweg via Portugal en Nieuw Zeeland is ze weer terug in Zweden. En we hopen elkaar daar binnenkort eindelijk weer te ontmoeten.
Wat ik nooit had kunnen vermoeden
Haar woorden galmen na al die jaren nog steeds na in mijn hoofd. “We’re definitely lost for society,” zei ze. Op dat moment besefte ik nog niet hoe waar dat was. Maar mijn verblijf in Zweden, in een primitieve hut midden in de bossen, veranderde me meer dan ik ooit had kunnen vermoeden en zou inderdaad dat tot gevolg hebben. Sindsdien ben ik voor altijd verloren. Verloren voor de maatschappij zoals we haar in Nederland kennen. De 9 tot 5 baan, de bereidheid om mee te doen aan de laatste mode, het gewoon vinden van alle dingen die ik gewoon had leren vinden, het is er allemaal niet meer.
De drang om aan te passen aan wat gewoon gevonden wordt is weg. En vervaagt meer en meer. Er is daar, ver weg van hier, in de wildernis, een onomkeerbaar proces ingezet. Niet altijd gemakkelijk, maar ik zou voor geen goud op de wereld terug willen naar waar ik was voordat de verandering inzette.
Jij en ik, wij horen in de natuur
Ik voel me niet meer thuis in de stad, tussen muren en omringd door straten, met veel mensen ook. Het bos, de natuur, dat is waar we horen. Wij mensen. Jij en ik. Daar geloof ik in. Voordat ik naar Zweden vertrok besefte ik het me niet. Ik had geen idee dat er nog zo’n heel andere manier van leven mogelijk was. Een leven veel meer in harmonie met de natuur en daarmee ook veel meer in harmonie met onszelf. Want wij zijn onderdeel van die natuur. Gek eigenlijk, dat we dat compleet vergeten in de stad en de stress van onze hedendaagse maatschappij. Alsof we losgerukt worden van wie we eigenlijk diep van binnen zijn.
Lost for society maar dichter bij mezelf
Lost for society betekent bijzonder genoeg dat ik sindsdien alsmaar dichter bij mezelf ben gekomen. Dichter bij het thuiskomen in mezelf. Bij wie ik ben, bij wat ik wil doen, bij wat ik bij te dragen heb in deze wereld. Ik ben de band met de maatschappij dan wel kwijt geraakt, de band met mezelf en het leven in de diepste zin van het woord is alleen maar sterker geworden. En iets zegt me dat die reis nog lang niet ten einde is.
