Geen enkele luxe en een gedachte die me alsmaar bezig houdt. 

 juli 1, 2021

door Inge

Geen stromend water, geen elektriciteit, geen enkele luxe

Ik leef er in een tent, want het huis is een bouwval en moet opnieuw gebouwd worden. Het is primitief. Op het terrein staat een kleine caravan waar Ruben, mijn vriend en gastheer in slaapt. Daar is ook een gasstelletje in. We zetten er thee en koken er ons eten. Er is een composttoilet. Geen stromend water. Geen elektriciteit. Geen enkele luxe.

Niet de luxe die we gewend zijn als luxe te bestempelen tenminste. Wel andere dingen.

Geen enkele luxe, maar armoedig is het zeker niet

De rust van de zacht ruisende bomen om ons heen. Het niets hoeven en tegelijkertijd genoeg om te doen en je niet te hoeven vervelen. Een hangmat hoog in een boom. En op een paar minuten lopen het meer. Met helder water om in te baden, te zwemmen en eindeloos lang bij te zitten om je te verliezen in de kleine glofjes die onvoorspelbaar op en neer deinen.

Er is geen enkele luxe, maar armoedig is het op deze manier ook echt niet.

Ik verbaas me over mezelf

Het verbaast me dat ik geen last heb van de primitiviteit van leven. Voordat ik vertrok zag ik er tegenop. Nu mis ik niets en ervaar ik de stilte en de serene omgeving als een rijkdom. De rest interesseert me amper.

En dan dat gevoel. Dat gevoel dat me toeroept, die innerlijke stem die me keer op keer zegt: “ik wil hier blijven, ik wil hier niet meer weg”. Het laat me niet los. Ik probeer het weg te stoppen, me er niet mee bezig te houden. Ik ben nog met een studie bezig en ik heb geen rooie cent. Emigreren is geen optie. En dus wil ik er ook niet aan denken.

Hoe minder ik eraan wil denken, des te sterker wordt het gevoel

Maar hoe minder ik eraan wil denken, hoe meer het door mijn hoofd spookt en hoe onrustiger ik ervan word. Wanneer mijn lift naar huis zal komen weet ik niet. En elke dag hoop ik dat het nog heel lang duurt voor hij belt om weer terug te reizen. Of dat hij me vergeet zelfs.

Want ik wil hier blijven. Ik wil hier nooit meer weg.

Wil je weten hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.

Ode aan de Eenvoud


Toen ik jaren geleden naar Zweden vertrok wist ik wat ik wilde:
een eenvoudig leven, waarin ik in harmonie leef met de natuur om me heen.


Het bleek nog een hele uitdaging om uit de ratrace te stappen en mijn slow living droom waar te maken.

Op Ode aan de Eenvoud schrijf ik over de dromen, de uitdagingen en over allerlei praktische dingen die te maken hebben met mijn slow living lifestyle.
 
Lees je mee?

Inge Schuurmans

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}

Weet je niet waar je moet beginnen?

Heb je de wens om zelf ook het roer om te gooien en te emigreren, op reis te gaan of zelfvoorzienend te gaan leven?
Vraag dan nu het gratis e-book aan, zodat je de vijf meest voorkomende valkuilen kunt vermijden.

gratis

>