Ik stond perplex toen hij het me vertelde
Ruben was een wat stille man die niet altijd alles deelde waar hij mee bezig was en dat had hij bij dit ook niet gedaan. Ik stond perplex toen hij me vertelde van zijn plannen. Een vertrek naar het buitenland. Niet voor een vakantie, maar om er te gaan wonen. En dan het land ook: Zweden. Of all places! Ik kon me er niks bij voorstellen. Hij was mijn beste vriend en ik wist dat ik hem vreselijk zou gaan missen. Ik begreep niets van zijn keuze, maar ik kon niets anders doen dan hem het beste wensen.
Zal ik wel of zal ik niet?
Natuurlijk hielden we contact en hij nodigde me uit om de eerste zomer dat hij er was op vakantie te komen. Ik had weinig geld en zelfs de reis naar Zweden was op dat moment te kostbaar voor me. Dus ik twijfelde.
Bovendien, zo dacht ik, is Zweden een land voor als je met pensioen bent. Voor als je rustig aan wilt doen en niets meer wilt beleven. Met mijn net 30 jaar was ik daar nog lang niet aan toe.
De knoop doorgehakt
Maar ik miste hem. Ik miste onze urenlange gesprekken en ik mis de zwijgzame avonden dat we naast elkaar gewoon maar samen waren. En nadat hij heeft aangedrongen en ik bovendien iemand ontmoet die toevallig in die periode die kant op gaat en me een lift wil geven, besluit ik het land voor de oudjes op te zoeken. Of beter gezegd: Ruben op te zoeken en het land waar hij woont voor lief te nemen.
Mijn verlangen om hem weer te zien en te spreken en mijn nieuwsgierigheid naar de plek waar hij is gaan wonen hebben het gewonnen van de ingebeelde saaiheid van het land waar hij woont.
Dus ook ik vertrek naar het buitenland. Ook al is het voor mij “slechts” voor een lange vakantie.
Ik zal wel zien hoe het er is. Ik had altijd genoten van zijn gezelschap, dus echt vervelend zou het niet worden.
Wil je verder lezen? In het boek Verliefd op een Ander Land lees je het hele verhaal.
