Ik voel me er thuis
Op die plek in het bos gebeurde er iets bijzonders. Zonder dat ik de plek verder kende, zonder dat ik er mensen kende, zonder dat er zelfs een huis stond om op een comfortabele manier in te logeren, voelde ik me er thuis. Het was een ander land, totaal nieuw voor me, en toch. Ik voelde een band, met het groen van het bos om me heen, met het blauw van de lucht waar ik naar keek als ik op mijn rug in het gras lag, en met de glinstering van de zonnestralen op het zacht kabbelende water van het meer in de verte.
Hier wil ik niet meer weg
Ik hield van deze plek. Meteen al. En ik voelde direct: hier wil ik niet meer weg.
Dat laatste stopte ik in eerste instantie weg. Ik ontkende het voor mezelf, wilde er niets van weten. Ik had in Nederland net een nieuwe huurwoning geaccepteerd, had er een nieuwe vloer ingelegd en alles geverfd en was een paar weken daarvoor verhuisd. Dit was niet het moment om zelfs maar na te denken over opnieuw verhuizen. Laat staan naar een ander land.
Wil je weten hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
