Een vakantieadres om naar uit te kijken
Als ik vertrek is het ongeveer een half jaar geleden dat hij me het nieuws vertelde. Hij is geëmigreerd om op een plek midden in het bos te kunnen gaan wonen. Waar hij een kleine boerderij kon gaan runnen in dienst van een vereniging die haar best doet om oude authentieke plekken, de bijbehorende manier van werken en de bijbehorende flora en fauna van het gebied zo te bewaren voor de toekomst. Het is een vorm van cultuur en natuurbeheer tegelijkertijd. Ruben werkte in Nederland al bij een boer en houdt van rust, dat was me al wel duidelijk. Dit is zijn ideale plek. En voor mij is het een vakantieadres in Zweden om naar uit te kijken.
Het noodlot slaat toe
Niet lang nadat hij er kwam wonen sloeg het noodlot toe en brandde de boerderij waar hij zijn intrek zou doen en waar ik in zou kunnen logeren tot op de grond af. Samen met de gebouwen die eromheen stonden en een klein deel van het landschap.
Kort voor mijn vertrek liet hij me de veranderde stand van zaken weten en vroeg me een tent mee te nemen om in te kunnen slapen.
Waar kom ik nu terecht?
Ik had geen idee wat me te wachten stond toen ik in de bus van mijn lift stapte en begon aan de lange weg naar het Noorden. Om heel eerlijk te zijn zag ik er zelfs wel tegenop. Wat eerst mijn ideale vakantieadres in Zweden leek, riep nu eerder het beeld van een nare droom in me op.
Zou ik op een zwartgeblakerd stuk land aankomen?
Waar ik me na 3 dagen al stierlijk zou vervelen midden in het bos?
Zou ik het uithouden tot mijn lift me weer zou komen ophalen?
Wil je weten hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
