Een thuis met een welkomstboodschap
Wanneer ik wakker word is het weer licht. Wat is het heerlijk om weer midden in de natuur te zijn. De bomen te ruiken, het meer te zien en de vogels te horen. Ik kijk nog eens bij het huisje of ik de sleutel kan vinden en mijn oog valt op een welkomstbericht op de deur. Die nacht, in het donker, had ik het niet eens zien hangen. Julia, de vriendin van Ruben, heeft een tekening gemaakt met “welkom thuis” erop. De tranen springen me in de ogen. Ik besef nu pas echt dat het zover is. Ik ben waar ik zijn wilde: in mijn huisje in Zweden.
Het is gelukt!
Een fijn weerzien
Ik loop het pad af naar het huis waar Ruben en Julia wonen. Het is een paar kilometer lopen en het dichtstbijzijnde bewoonde huis. Wat is het heerlijk om ze weer te zien. Julia loopt met me mee terug om me te laten zien waar de sleutel ligt. Ik had gewoon niet goed gekeken, hij is er wel.
Wanneer ik de deur van het slot doe en de deur open doe kijk ik om me heen om alles goed in me op te nemen. Dit is de plek. Hier woon ik vanaf nu. De eerste tijd in Zweden zal dit mijn huis en thuis zijn.
Klein maar fijn
Het is een klein maar fijn huisje. Met een keuken, een kamer en een kleine entree. Dat is alles. In de keuken staat een houtgestookt fornuis en in de kamer is een open haard. De bank kan uitgeschoven worden tot bed, er staan kasten en een tafel met stoelen.
Ik haal mijn spullen uit de auto en richt het alvast een beetje in. Daarna stap ik in de auto om naar Gunnar te rijden, de eigenaar van het huis, zodat hij weet dat ik er ben.
Wil je weten hoe ik hier terecht kwam en hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
