Hier ben ik op mijn plek
Hoe langer ik er ben, hoe meer ik me thuis voel. De rust van de natuurlijke omgeving, het intieme contact in de buurt waarbij de buren van 10 kilometer verderop meer voor je betekenen dan de buren in Nederland naast je en het grotendeels zelfvoorzienende leven zoals dat al jaren mijn ideaal is. Het past bij me. Ik ben hier op mijn plek. Wat zou ik hier graag wonen!
En ik voel me verscheurd door wat ik voel, want ik weet maar al te goed dat emigreren zonder geld geen optie is. Wat ik wil is me zó duidelijk. Maar ik heb de middelen niet om mijn droom handen en voeten te geven. In Nederland heb ik een studiebeurs, en een bijbaan naast mijn studie. Hier heb ik niets. Geen geld is geen huis, geen eten ook. En geen huis zou op sommige plekken in de wereld misschien nog kunnen, in het prachtige Zweden met haar ellenlange winters met temperaturen tot -30 graden Celsius is het niet reëel.
Ik praat er met Ruben over, want het maalt alsmaar door mijn hoofd. Dit is zó mijn plek! Ik hoor hier en niet in Nederland. Mijn hart volgen betekent hier blijven. Hij begrijpt me wel. Hij is niet voor niets daar gaan wonen.
Alleen al die gedachte zorgt dat ik me ellendig voel
Toch moet ik terug naar Nederland, want ik heb er nog een huis. Met spullen en een huur die elke maand betaald moet worden. Maar ik wil daar niet meer zijn. Alleen al de gedachte aan teruggaan zorgt dat ik me ellendig voel. Hoe nu? Wat moet ik daarmee? Wat kan ik?
Langzaam maar zeker verschuift mijn blik van het probleem – niet meer terug naar Nederland willen maar wel moeten – naar een oplossing – zo snel als ik kan weer opnieuw terug naar Zweden komen.
Nieuwe kansen komen in beeld
Door die verschuiving verandert mijn focus en komen er ineens mogelijkheden in beeld. Een boer uit de buurt kan wel wat hulp gebruiken en biedt in zijn gastenhuisje onderdak aan Wwoofers. Ik ga bij hen op gesprek en we spreken af dat ik na een kort verblijf in Nederland om daar mijn zaken te regelen weer terug kom en een poos bij hen zal verblijven. Mijn hart volgen voelt ineens heerlijk.
Voor Nederland kan ik maar één oplossing bedenken. Mijn huis opzeggen, de belangrijkste spullen opslaan en de rest verkopen of weggeven. De optie die Ruben oppert om mijn huis tijdelijk onder te verhuren komt niet eens bij me binnen. Het klinkt te ingewikkeld, als iets wat officieel niet eens mag en ik schuif het zelfs zonder serieuze overweging aan de kant.
Wil je weten hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
