Is het bruine water met de kikkervisjes drinkbaar?
Vlakbij het huisje waar ik woon is een waterput. Het is de put die hoort bij de boerderij. Kort na aankomst komt Gunnar met een pomp om de put leeg te pompen. Zo kan er opnieuw schoon water in lopen en dan is het te gebruiken, zo zegt hij.
Maar het water ziet er vies uit, bruin, met kleine beestjes erin. Het lijken een soort mini-kikkervisjes. Ik vind het maar niks en ik ben zeker niet van plan om dit water te gaan drinken.
Toch maar elders drinkwater halen
Dat het water bruin is blijkt te verklaren omdat de grond er rijk is aan ijzer. Even verderop is er ook een oude ondertussen gesloten ijzermijn. Daar komt de kleur vandaan. Ik vraag me af of het wel gezond is om dit bruine water te drinken. En ook de visjes blijven. Ook als ik er al langer zit.
Ik overleg met Ruben en Julia en ben welkom om bij hen water uit de put te halen. Fijn! Maar handig is het natuurlijk niet, wanneer je je drinkwater een paar kilometer verderop moet halen.
Mijn ideale plek is minder ideaal dan ik dacht
Ik was me wel met het bruine water, maar echt schoon voel ik me er niet bij. En waar ik bij de caravan midden in het bos zat en rustig onder een boom kon douchen zie ik dat hier niet zo zitten omdat het huisje pal naast een weg ligt. Misschien zit het alleen tussen mijn oren, want veel mensen komen er echt niet langs, maar toch vind ik het niet fijn. Wassen blijft daarom bij poedelen bij een emmer of een duik nemen in het meer vlakbij.
Wil je weten hoe ik hier terecht kwam en hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
