De laatste week in Zweden als huisoppas
De laatste week dat ik nog in Zweden ben krijg ik het aanbod van kennissen in het dorp om op hun huis te passen. Dat heeft een aantal grote voordelen. Als eerste is het een gewoon woonhuis, met alle moderne luxe zoals ik die ook uit Nederland ken. Dat betekent dat het mijn leven met de schouderblessure een stuk aangenamer maakt. Bovendien is er een computer met internet waar ik gebruik van kan maken. En dat betekent dat ik alvast vanuit Zweden op zoek kan naar woonruimte voor als ik terug ben in Nederland.
Dit biedt perspectief voor de toekomst
Het wonen in een modern huis zet het een en ander in perspectief. Ik besef dat niet het emigreren op zich mislukt is, maar dat het gaat om een ingewikkelde mix van geldtekort, een extreem primitieve levensstijl die bij nader inzien alleen geschikt is voor een korte periode wanneer je vakantie hebt en geen andere verplichtingen en het door die twee keuzes te weinig ruimte om te genieten van de mooie plek waar ik ben.
Ik hoopte dat het goed zou uitpakken
Toen ik vertrok wist ik dat ik een soort Mission Impossible aanging. Ik wist dat het nagenoeg onmogelijk was en ik besloot het toch te doen. In de hoop dat het goed zou uitpakken.
In een paar maanden tijd heb ik de taal heel aardig geleerd, heb ik werk gevonden en heb ik ontdekt dat ik geen superwoman ben maar een gewone vrouw die toch meer aan luxe gehecht is dan ik aanvankelijk dacht. En daar is niks mis mee.
Wil je weten hoe ik hier terecht kwam en hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
