Gericht op de eindbestemming
Wat ben ik dankbaar voor mijn auto en de vriend die me hielp hem te zoeken. Omdat het weekend is is het rustig op de weg en de route is eenvoudig. Het gaat nu niet om het kiezen van leuke wegen zoals ik dat op vakantie doe. Het gaat erom zo snel mogelijk op de plaats van bestemming aan te komen.
Het is een bijzondere route, waarbij al heel snel verschil zichtbaar is in de mate van bebouwing. Hoe noordelijker ik kom, hoe minder huizen er zijn. Totdat het er in Zweden uiteindelijk zo weinig zijn dat ze onderdeel lijken uit te maken van het landschap, het geheel. Ik rijd door, ik wil nergens bivakkeren, ik wil er zijn.
Moe maar voldaan kom ik aan
Wanneer ik aankom is het donker, het is midden in de nacht. Ik rijd direct naar het huisje, want de sleutel lag er altijd. Maar ik vind hem niet. Dus ik kan er niet in. Ik twijfel even of ik Ruben wakker zal gaan maken. Zodat ik de nacht bij hen kan slapen. Maar ik heb nu vooral behoefte aan één ding: rust. Dus ik kies ervoor om alleen te zijn.
Ik zet mijn stoel naar achter en val zo in slaap.
Wil je weten hoe ik hier terecht kwam en hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
