De koeien verplaatsen gaat te voet
Omdat er te weinig gras is in de weide waar ze nu staan, wil Daan de koeien verplaatsen naar een ander terrein . Het is een heel stuk lopen over de weg en we moeten ze dan al lopend begeleiden met een aantal vrijwilligers.
Ik ben een van die vrijwilligers, maar wat er van me verwacht wordt om te zorgen dat de koeien daadwerkelijk de goede kant mee oplopen is me niet helemaal duidelijk. Ik hoop maar dat het goed komt.
Het gras lonkt en het gaat mis
Maar het gaat niet goed. Wanneer we langs een boerderij lopen met een sappig groen grasveld zijn wij niet de enigen die dat zien, de koeien zien het ook. En er schieten er een aantal van de weg af in de richting van het lekker groene gras.
Hectiek alom. Daan is boos op mij omdat ik iets had moeten doen, maar ik heb geen idee wat hij bedoelt. Hij schreeuwt en doet en Ruben stelt me gerust. Zo reageert Daan nu eenmaal als hij de controle kwijt raakt en ik moet het me maar niet aantrekken. Dat laatste vind ik nog best lastig, maar ik doe mijn best het verder mee in goede banen te leiden.
Het duurt even, maar dan lopen de koeien gelukkig weer allemaal op de weg en uiteindelijk als ze in de nieuwe wei staan kunnen we met zijn allen een zucht van verlichting slaken.
Koeien verplaatsen is zo wel heel anders dan hoe ik het in Nederland heb gezien. Daar steken ze hooguit de weg over tussen een afrastering. Dat is wat mij betreft niet te vergelijken met kilometers over straat lopen met een kudde en dat dan in goede banen zien te leiden. Opnieuw bekruipt me de vraag hoe Daan dit in hemelsnaam doet als hij geen hulp van vrijwilligers heeft.
Wil je weten hoe het verder ging? In het boek “Verliefd op een Ander Land” lees je het hele verhaal.
